Elles Tournent/Dames Draaien on the road



Uit 'Iron Jawed Angels'

Uit 'Orlando'







Van 19 tot 29 november organiseert Elles Tournent/Dames Draaien een reeks van filmscreeningen in het kader van de ‘Veertiendaagse van de Gelijke Kansen en de Diversiteit'. Hieronder een overzicht van het aanbod:

 

Parler avec elles - Eva Houdová  (19 november om 18u30)

"Doorheen gesprekken tussen grootmoeders, moeders en dochters schetst de film de portretten van 3 migrantenfamilies. De moeders leggen uit wat ze aan hun dochters willen doorgeven en spreken over hun feminisme in het dagelijkse leven. De verhalen, discussies en lachbuien doen de kijker beseffen hoe belangrijk de overlevering tussen generaties is voor het opbouwen van de identiteit."

This is my home now: een documentaire van Saddie Choua

 

"Saddie Choua’s new documentary "This is my home now", produced by the EWL [European Women's Lobby] and the European Network of Migrant Women is now out on DVD.

Saddie Choua’s latest film follows the stories of three women of migrant background living in  Europe. While struggling for their equal rights, these women, like so many others, enrich their host communities in myriad ways. Anna is a gender researcher and poet of Russian background who owns a hotel in Lefkara, Cyprus. Dil from Sri Lanka is a successful stand-up comedian, journalist and radio host as well as an active voice for equality and the rights of migrants and queers in Ireland. Sophie from Tunisia runs a beauty salon and social institute in Marseille, France, an empowering meeting place for women from different backgrounds. The stories of Anna, Dil and Sophie break from stereotypes of migrant women and give a face and a voice to the increasing number of women of migrant background in Europe, rarely seen or heard.

 

Watch the trailer here. You can order the DVD by filling in the order form below and returning it to the EWL. If you plan on organising a screening, please inform us! (press kit and posters are available upon request)."

 

Elles Tournent - Dames Draaien

 

Nog maar één keer heeft een vrouw de Oscar voor beste filmregisseur gewonnen, en op de meeste filmfestivals worden onproportioneel weinig films van vrouwen getoond (en zelden bekroond). In tegenstelling tot enkele decennia geleden, is dit vandaag de dag niet te wijten aan een tekort aan vrouwelijke regisseurs: bijna de helft van de afgestudeerden in de audiovisuele kunsten bestaan uit vrouwen. Er zijn talloze oorzaken te noemen voor bovengenoemde situaties, waaronder het seksistische klimaat binnen de filmwereld, en het relatieve gebrek aan rolmodellen voor jonge vrouwen. Daarnaast liggen de budgetten die aan filmprojecten toegekend worden gemiddeld veel lager voor vrouwen dan voor mannen (wat doorgaans een niet te onderschatten invloed heeft op de kwaliteit), mede dankzij het vooroordeel dat ‘vrouwenfilms’ geen breed publiek zouden kunnen aanspreken, en zodoende te weinig geld in het laatje zouden brengen. (zie o.a. 'Dames Draaien in Cijfers')

Wereldwijd zijn talloze initiatieven aan de gang om dergelijke ongelijkheden aan te kaarten, en films van vrouwelijke regisseurs in de schijnwerpers te zetten. Eén daarvan is Elles Tournent - Dames Draaien, een feministisch filmfestival dat binnen een dikke week toe is aan haar vijfde editie. Van 20 tot en met 23 september kan je in de Botanique in Brussel terecht voor een interessant aanbod aan films en documentaires van zowel Belgische als internationale regisseuses. Een kleine greep uit het aanbod: ‘Audre Lorde - The Berlin years 1984 to 1992’ van Dagmar Schultz, ‘Sarabah’ van Maria Luisa Gambale & Gloria Bremer, ‘Women and the Egyptian Revolution' van An Van Raemdonck, en ‘Parler avec elles’ van Eva Houdová.

Voor vrouwen die als professionelen in de audiovisuele sector werken, vindt op 20 september de Reflexion & Action Day 'Women behind the Camera in Europe' plaats, waarbij aandacht besteedt wordt aan de ongelijke positie van vrouwen in de Europese filmwereld, en stragieën uitgedacht zullen worden om verandering te kunnen bewerkstellingen.

Allen daarheen!

Over GAS-boetes & l'image de la femme dans la rue

Het moet gezegd, Sofie Peeters doet wat ze kan om de nodige nuance aan te brengen aan haar docu 'Femme de la rue'. Toch blijft in berichtgeving het etiket 'seksist' stevig vastgenaaid in de kraag van de gestereotypeerde 'werkloze rondhangallochtoon'. Het in de docu aan de kaak gestelde seksisme vertaalt zich bovendien tot nog toe uitsluitend in een repressieve politieke vuist.

Burgemeesters van Vlaamse dorpen verkondigen graag op tv en in kranten dat GAS-boetes een einde zullen stellen aan de straatplaag waar zoveel vrouwen mee geconfronteerd worden; ter bescherming van onze vrouwen, dochters, zusters en moeders. Daarmee lijkt de kous af te zijn.

Bart Somers in Terzake: "We moeten hier een harde vuist tegen maken en nultolerantie tegen voeren".

Ogen dicht en GAS geven

Deze beleidsmatige repliek mag dan wel een godsgeschenk zijn voor sommige politici in pro-verkiezingskomkommertijd, de effectiviteit ervan roept vragen op.
 

Vooreerst kan de vraag gesteld worden naar de doeltreffendheid van de maatregel binnen zijn eigen beperkte kader. Wat is een 'seksistische commentaar'? Hoe zal die precies beboet worden? Loopt elke vrouw vanaf nu met een bandrecorder of camera over straat, worden massaal lokagentes ingezet (wat bv. in Mechelen reeds gebeurt), of worden overtreders gevraagd hun beledigingen in het bijzijn van meneer de agent te herhalen? Enkele daders zullen een boete oplopen, zeker. Of dit een gepaste aanpak is om het symptomatisch gedrag te doen ophouden én of vrouwen zich op deze manier veiliger voelen op straat, is zeer de vraag. Daarnaast is ook duidelijk dat agenten niet in villabuurten zullen patrouilleren. Statistieken gaan zo de stereotypering opnieuw versterken, en de verrechtsing van de maatschappij verder in de hand werken. Erg emancipatorisch is het ook niet, een 'feministische' maatregel top-down op te leggen zonder overleg met vrouwenbewegingen die al ettelijke tijd dit thema op de agenda hebben staan en over heel wat kennis beschikken.

Sex Slaves

Bovenstaande documentaire maakt deel uit van de Al Jazeera-reeks ‘Slavery: a 21st Century Evil’. In ‘Sex Slaves’ doet journalist Rageh Omaar onderzoek naar de transportatie van vrouwen uit Moldova naar onder meer de befaamde red light districts van Amsterdam. Toen Nederland in 2000 besloot prostitutie te legaliseren, werd als een van de hoofdargumenten het welzijn van de prostituees aangevoerd: door strenge regels en controles zouden de werkomstandigheden verbeteren, en zou men de strijd kunnen aangaan met mensensmokkelarij. Deze beslissing was onderwerp van een hevige controverse, die tot vandaag blijft voortduren.

Een van de vragen die we ons zouden kunnen stellen, is of de legalisering van prostitutie in Nederland ook daadwerkelijk heeft bijgedragen aan het elimineren van de talrijke problemen die voordien opdoken in de context van prostitutie. In deze documentaire wordt John R. Miller - een felle tegenstander van de legalisering van prostitutie - aan het woord gelaten. Hij meent dat het Nederlandse systeem deel uitmaakt van de oorzaak van de massale groei van de internationale handel in seksslaven, en zeker en vast geen deel van de oplossing vormt. Hij staat allerminst alleen met deze opvatting: het lijkt erop dat veel van het onderzoek dat gedaan wordt naar het verband tussen de legalisering van prostitutie en criminele activiteiten als seksslavernij in dezelfde richting wijst (zie onder meer het artikel van Marjolein Van Bavel hierover, 'Tijd voor nieuw perspectief op prostitutie?' in DeWereldMorgen)

Het antwoord van gewichthefster Zoe Smith op seksistische Twitter-commentaren

Op zondag 22 juli werd op de BBC de documentaire ‘Girl Power: Going For Gold’ uitgezonden, waarin drie Britse gewichthefsters - Zoe Smith, Hannah Powell en Helen Jewell - gevolgd worden bij hun voorbereidingen voor de Olympische Spelen. Na afloop van de uitzending werden deze drie vrouwen op Twitter geconfronteerd met een hele reeks seksistische commentaren, waarbij de kern van de meeste berichten bestond uit de gedachte dat vrouwen die aan gewichtheffen doen – en die dus zowel over een fenomenale kracht, als over indrukwekkende spierbundels beschikken - hun ‘vrouwelijkheid’ en aantrekkingskracht kwijtspelen.  De achttienjarige Zoe Smith, die enkele dagen geleden op de Olympische Spelen het Britse ‘clean and jerk’-record brak, diende hen via haar blog van repliek:

“As Hannah pointed out earlier, we don’t lift weights in order to look hot, especially for the likes of men like that. What makes them think that we even WANT them to find us attractive? If you do, thanks very much, we’re flattered. But if you don’t, why do you really need to voice this opinion in the first place, and what makes you think we actually give a toss that you, personally, do not find us attractive? What do you want us to do? Shall we stop weightlifting, amend our diet in order to completely get rid of our ‘manly’ muscles, and become housewives in the sheer hope that one day you will look more favourably upon us and we might actually have a shot with you?! Cause you are clearly the kindest, most attractive type of man to grace the earth with your presence.

Oh but wait, you aren’t. This may be shocking to you, but we actually would rather be attractive to people who aren’t closed-minded and ignorant. Crazy, eh?! We, as any women with an ounce of self-confidence would, prefer our men to be confident enough in themselves to not feel emasculated by the fact that we aren’t weak and feeble.
And here’s some food for thought – maybe you should broaden your criteria for what you consider ‘attractive’ anyway, because these perfect, feminine women you speak of probably have no interest in you either.”

Voor de hele blogpost, klik hier. Wie de documentaire wil bekijken: op 9 augustus om 15u vindt op BBC three een heruitzending plaats.

The Sunny Side of Sex

“In de vierdelige serie 'Sunny Side of Sex' reist Sunny Bergman over de wereld langs de grenzen van ons denken over seksualiteit, de liefde, vrouwelijkheid en het lichaam. Vanuit een persoonlijk betrokken perspectief gaat Sunny in Oeganda, China, Cuba en India op zoek naar verrassende denkbeelden, die aan onze eigen (westerse) ideeën wrikken over wat normaal is, of hoort te zijn.”

Ook bijzonder interessant is haar documentaire over vrouwelijke schoonheidsidealen, ‘Beperkt Houdbaar’.

Allen vrij te bekijken op de website van Holland Doc: http://www.hollanddoc.nl/kijk-luister/documentairemakers/sunny-bergman.html