Bovenstaande fragmenten komen uit de film die
gemaakt werd over het leven van Temple Grandin. Op jonge leeftijd werd Temple
gediagnosticeerd met autisme, in een tijd waarin de aanbevolen ‘behandeling’
bestond uit institutionalisering. Door de intensieve begeleiding die haar
moeder op poten zette in de hoop haar dochter uit haar isolement te halen,
leerde Temple tegen alle verwachtingen in spreken, en was ze in staat
regulier onderwijs te volgen. Temple ontwikkelde een diepe passie voor
wetenschap, technologie en dieren. Op
dit moment is ze professor aan de Colorady State University, en een veelgevraagd
expert inzake autisme en dierengedrag. Daarnaast staat ze bekend voor haar voortdurende pleidooi voor een meer humane behandeling van het vee in slachthuizen.
Wat is nu de relevantie van deze biografische
film voor een feministische blog? Om te beginnen geeft deze verfilming inzicht
in de strijd die vrouwen hebben moeten voeren om een voet tussen de deur te
krijgen in traditioneel mannelijke vakgebieden, zoals slachthuizen. Enkele
voorbeelden: als onderzoeksstudente werd Grandin de toegang tot de ranch waar
ze observaties wilde verrichten geweigerd (‘women not allowed’), en gaan de
reacties van de mannen aldaar van ridiculisering en seksistische opmerkingen
tot extreem pestgedrag (denk aan de scène met de stierentestikels op Grandin’s
auto). Haar doorzettingsvermogen inspireert en roept bewondering op, temeer
daar zij naast discriminatie op basis van geslacht ook te kampen heeft met hindernissen
ten gevolge van haar autisme.
Temple Grandin fungeert daarnaast als potentieel rolmodel
voor de vele vrouwen die net als zij niet passen binnen het beeld van de stereotypische
vrouw. Met uitzondering van haar buitengewone affectie voor dieren, stroken bijzonder
weinig van Grandin’s interesses met het beeld dat indertijd heerste van een
'échte' vrouw. Sociale relaties zijn allesbehalve Grandin’s prioriteit, ze heeft
geen behoefte aan een liefdesrelatie of aan moederschap, is amper
geïnteresseerd in haar uiterlijke verschijning, en verveelt zich dood bij het bekijken van
films waar romantiek of emotionaliteit in voorkomt (science fiction is meer haar ding). Er zijn talloze meisjes en
jonge vrouwen die heel wat gemeen hebben met Grandin, met name wat betreft de
passie voor technologie en wetenschap, en vaak ook het relatieve gebrek aan interesse in
sociale contacten. De mannelijke geeks
en nerds worden doorgaans getolereerd
(‘jongens hebben nu eenmaal minder sociale vaardigheden dan meisjes,' denkt men
dan), maar de vrouwen in kwestie worden maar al te vaak bekeken als waren ze
buitenaardse wezens. Tot de tijd waarin de heersende verwachtingen over vrouwelijkheid
vervaagd zullen zijn, en ook meisjes zonder vreemde blikken het geekdom kunnen omarmen, zijn het onder meer
biografische verhalen als dat van Temple Grandin die hen de zo broodnodige
alternatieven voor het traditionele vrouwbeeld tonen.
Hier kan de hele film bekeken worden (lage
kwaliteit).
