'Bikinibabes' versus 'Femme de la rue'

Wie onlangs op de website van Humo de fotoreportages van Pukkelpop doorbladerde, zal ongetwijfeld de ‘Bikinibabes van de dag’-verslagen tegengekomen zijn. Naar aanleiding van de stilte waarop deze reportages onthaald werden, schreef Kathleen Vereecken het opiniestuk ‘Les femmes de la festivalweide’, waarin ze een vergelijking maakt met de hevige controverse omtrent de documentaire 'Femme de la rue'. Ze schrijft:

“Wat me vooral stoort, is de dubbele moraal in dit verhaal. Houdt het steek om eerst – overigens terecht – moord en brand te schreeuwen over het manifeste machismo en seksisme van allochtone mannen in Brussel, om even later zelf vrouwen als vleeswaar te etaleren en te laten becommentariëren? Want hoe vrolijk en goedmoedig het allemaal lijkt, de commentaren van sommige websitebezoekers en twitteraars hoeven niet onder te doen voor het misprijzen van de Brusselse mannen. [...] De ogen sluiten voor de parallellen tussen het manifeste allochtone seksisme en het veel subtielere westerse seksisme, is kiezen voor blindheid. Het ene aanklagen en tegelijk het andere minimaliseren, dat neigt naar hypocrisie.”

 Patrick De Witte, de hoofdredacteur van P-magazine, reageert met 'Is 'babe' dan zo vrouwonvriendelijk?'. Hij ziet weinig problematisch aan de ‘bikinibabes’-foto’s, en is overduidelijk van mening dat bovenstaande vergelijking tussen 'het manifeste allochtone seksisme en het veel subtielere westerse seksisme' geen hout snijdt. Vereecken wordt een gebrek aan relativeringsvermogen verweten; volgens De Witte is er een hemelsbreed verschil tussen ‘seksuele intimidatie’ en het ‘ongevraagd labelen van mooie jonge vrouwen als ‘babe’. Hij voegt er aan toe:

“Ik heb stevig de indruk dat het feitelijk om semantiek gaat. ‘Babe is een afkorting van “baby”, dus denigrerend' reageerde iemand op Twitter. Wat? Zowat 90 procent van alle liefdesliedjes bevatten de zin ‘I love you, baby'. In de jaren vijftig waren vrouwen in liedjes en films broads, birds en chicks. Een emancipatiegolf of twee later klinken die termen fout. Indien de term babe écht als vrouwonvriendelijk wordt gepercipieerd, zal die ook verdwijnen. Maar ik zou vooralsnog mijn adem niet inhouden. Wekelijks komen er hier bij P-magazine mails binnen van meisjes die zich zélf aanbieden voor een ‘babe-shoot'. Voor zover ik het kan inschatten, ook aan de hand van wat mijn 17-jarige dochter en haar vriendinnen mij vertellen, is het woord babe helemaal niet denigrerend en wordt het niet als vrouwonvriendelijk ervaren.”

Of men op basis van de meningen van enkele 17-jarigen kan stellen dat de term ‘babe’ niet denigrerend of vrouwonvriendelijk is, kan sterk in vraag gesteld worden. Men moet onder meer in het achterhoofd houden dat deze generatie opgegroeid is in een wereld waar het bestempelen van een vrouw als ‘babe’ (en dit valt uit te breiden naar andere – al even populaire, als problematische - benamingen) maar al te vaak wordt voorgesteld als een onschuldig compliment. Hoe kunnen we verwachten dat de jonge vrouwen in kwestie hierover een kritische houding kunnen aannemen, als dit alles binnen de media als doodnormaal gezien wordt?

De onderwerpen die Vereecken en De Witte in hun artikels aanraken zijn complex, en vanwege de beperkte lengte worden vele voor- en tegenargumenten niet besproken. Ik zou daarom van de gelegenheid gebruik willen maken om een oproep te doen om dit debat hier voort te zetten. Is het inderdaad zo dat het ‘westerse’ seksisme in vergelijking met het ‘allochtone’ seksisme relatief onbelangrijk is, of besteden we onevenwichtig veel aandacht aan een bepaalde uiting van seksisme, daarbij gemakshalve al de rest vergetende? (zie ook de artikels van Sophie Withaeckx en An Gordier hierover) Zijn de ‘bikinibabes’-verslagen en consorten seksistisch omdat ze de vrouw als lustobject portreteren? Zo ja, zou het een verschil gemaakt hebben als de jongens op Pukkelpop op dezelfde wijze – ‘als vleeswaar’, zoals Vereecken het verwoordt - voorgesteld zouden worden?