Gratis boek over gender, wetenschap en technologie bij RoSa

 

 

In de RoSa-bibliotheek staan acht dozen vol met exemplaren van het boek 'Duizend bloemen en granaten. Over gender, wetenschap en technologie (2011)', wachtend op een nieuwe thuis (bij voorkeur jullie boekenkast, in plaats van een stoffig archief). Allen daarheen dus! Hieronder de achterflaptekst, en een overzicht van de inhoud.

"Duizend bloemen en granaten’. Het klinkt een beetje als een zucht: omdat, zo blijkt uit de artikels in deze bundel, er in het domein van gender, wetenschap en technologie nog steeds veel werk aan de winkel is. En dit ondanks alle inspanningen die de afgelopen jaren geleverd zijn om een beter genderevenwicht te realiseren. Het is tegelijk ook uitdrukking van geloof in betere tijden. Het streven naar een beter genderevenwicht is niet alleen zinvol vanuit het verlangen van vrouwen naar gelijke rechten en kansen. Het is tegelijk niet minder dan een noodzakelijk ingrediënt om belangrijke maatschappelijke uitdagingen, waar we aan het begin van de 21e eeuw voor staan, aan te kunnen gaan.

In acht artikels geven auteurs vanuit een verschillende achtergrond hun visie op telkens een ander aspect van het thema ‘gender, wetenschap en technologie’."

 

Alexandra Kollontaj (1872-1952), liefde bij de werkbijen

Lezing van Gerlinda Swillen in het kader van Donders Denkende Dames (29 november)

 

"Mooi en elegant werd zij het model voor Greta Garbo in Ninotchka, de film van Ernst Lubitsch (1939). Haar liefdesleven was een hype in de wereldpers. Alexandra Kollontaj scheen op een briljante toekomst in de Russische adellijke kringen af te stevenen. Maar ze koos voor de liefde en de proletarische revolutie. Als eerste volkscommissaris voor sociaal welzijn in Lenins regering in 1917 heeft ze vooral geprobeerd de levensomstandigheden van de vrouwen te verbeteren. Ze was een van de leiders van de Arbeidersoppositie tegen de bolsjeviki, maar overleefde de zuiveringen. In 1923 werd ze de eerste vrouwelijke ambassadeur ter wereld.

 

Maar Alexandra Kollontaj koos heel vroeg voor een socialistisch feminisme, waarin de vrouwen evenzeer recht hebben op een eigen seksueel leven. Zij bestreed het analfabetisme bij de Russische vrouwen, zette campagnes op om hun de nieuwe huwelijks-, arbeids- en onderwijswetten bij te brengen. Twintig jaar voor Wilhelm Reich, in 1918, protesteert ze tegen het verdoezelen van seksuele problemen en de gangbare normen inzake seksualiteit en schrijft ze over het recht op een liefdesleven voor de werkende vrouwen."

 

Voor meer informatie: klik hier.

Man verkracht in Brussel – groot nieuws, verkeerde analyse

Hieronder een herpublicatie van de kritische, feministische analyse van Evie Embrechts op DeWereldMorgen over het problematische debat rond de verkrachting van een mannelijke student in Brussel en seksueel geweld in België.

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het negeren van feministische perspectieven als het gaat over seksueel geweld leidt tot een enge blik die de echte oorzaken en oplossingsmethodes negeert. De poging om alles te reduceren tot sociaal-economische problemen werkt niet en is contraproductief om het reële geweld aan te pakken. Geen racisme om seksisme te bestrijden, maar ook geen seksisme om racisme te counteren.

 

In Brussel werd een man verkracht die zich naar aanleiding van een studentendoop als vrouw had gekleed. Seksueel geweld is een afschuwelijke zaak die voor de slachtoffers vaak een jarenlang aanslepende terreur vormt. De nasleep kan zeer extreem zijn met beschuldigingen van de omgeving en media, kritische opmerkingen tegenover het slachtoffer, moeilijke juridische processen en dergelijke meer. Ik wens het slachtoffer en zijn omgeving dan ook veel moed en sterkte toe.

 

Als feministe kan ik niet anders dan kritisch zijn als ik het nieuws bekijk, mijn inwendige genderalarm geeft voortdurend waarschuwingen. Er is in België heel veel seksueel geweld, dat komt eigenlijk bijna nooit in het nieuws, met uitzondering van af en toe een item zoals de docu Femmes de la Rue die dan nog over de lichtste vormen van dit geweld ging. In Ter Zake[1] werd de zaak rond de studentendoop besproken, twee mannen – Bruno De Lille en Bleri Lleshi – mochten hun mening geven over de zaak.

Pianofabriek 27 november: Homofobie, Seksisme en Racisme

 

 

Debat in de reeks Beeldbrekers, dinsdag 27 november 2012, 20:00-22:00

Pianofabriek, Rue du Forstraat 35, 1060 St. Gillis/Gilles, Brussel

 

Naar aanleiding van de eerste homofobe moord in België en de documentaire “Femme de la rue”. Met Said Al Nasser (Merhaba) en Chia Longman (UGent, Ella vzw) Moderator: Samira Bendadi (MO*)

Je kan in sommige wijken in Brussel niet meer kiezen welke kleren je aantrekt of met wie je hand in hand loopt. De kans dat je als homokoppel in elkaar geslagen wordt of dat je als vrouw seksueel geïntimideerd wordt door allochtone jongeren zou te groot geworden zijn. Meer en meer mensen klagen dit grootstedelijk fenomeen luidop aan. Hoewel de feiten vaak het tegendeel bewijzen, wordt geweld tegen homo’s en seksisme vaak gelinkt aan de vreemde afkomst of religieuze overtuiging van de daders van dit grensoverschrijdend gedrag. Is seksime en homofobie dan het privilege van een minderheid in onze samenleving? Hoe kan men deze selectiviteit verklaren? Hoe kan men opkomen tegen dergelijke vooroordelen? Onder de noemer ‘Je weet waar discriminatie begint maar niet waar het eindigt’ voert een segment van het middenveld in Vlaanderen actie tegen elke vorm van discriminatie. Homofobie, seksisme en racisme. Kan men het ene bestrijden zonder het andere?

Voor meer info over Beeldbrekers in de Pianofabriek: klik hier.

Voor een interessant recent opiniestuk over deze thematiek door Sarah Bracke, Chia Longman & Shaireen Aftab, 'Waarom de strijd tegen homofobie ook een strijd tegen racisme vergt'.

De afwezigheid van mannen binnen gender- en vrouwenstudies. Het zoveelste gevolg van patriarchaal denken?

 

De voorbije dagen is er een heus debat ontstaan op de site van The Guardian en op talloze feministische Facebook-groepen naar aanleiding van een interessant artikel over mannelijke ondervertegenwoordiging in gender- en vrouwenstudies.

In dit artikel vraagt de Britse journaliste Zoe Strimpel – die onlangs zelf begon aan een Mphil-opleiding in genderstudies aan de universiteit van Cambridge – zich af waarom ze zo weinig mannelijke medestudenten heeft. Blijkbaar zijn er, in verhouding met het aantal vrouwelijke studentes, enorm weinig mannen die vakken volgen binnen gender- en vrouwenstudies in het Verenigd Koninkrijk, terwijl – en dit haalt Strimpel aan het begin van haar artikel mooi aan – er wel heel wat mannelijke professoren en assistenten zouden zijn die gendergerelateerde vakken doceren. Dit laatste klinkt inderdaad heel paradoxaal – en zelfs patriarchaal, als je tussen de lijnen leest: betekent dit dan dat mannen, ondanks hun numerieke ondervertegenwoordiging, zelfs in gender- en vrouwenstudies nog meer kans maken dan vrouwen om een doctoraats- en/of professorstitel te behalen? Zou het niet vreselijk ironisch zijn om in een vakgebied dat volgens de commentaren op The Guardian-site een matriarchaal, mannenhatend en ultraradicaal feministisch bolwerk is, quota voor vrouwen te moeten invoeren? 

Strimpel staat overigens niet alleen als het op deze observatie van masculiene onderrepresentatie aankomt: ikzelf ben tijdens mijn onderzoeksmaster gender and ethnicity studies zowel in Nederland als in de Verenigde Staten héél weinig mannelijke medestudenten tegengekomen. Maar dat geldt evenzeer voor mannelijke docenten: hoewel ik tijdens mijn vorige studies wijsbegeerte voornamelijk les kreeg van (overigens redelijk sympathieke) leden van the Good Ol’ Boys’ club, heb ik de afgelopen twee jaar geen enkele mannelijke genderstudies professor van dichtbij gezien.

Maar ik vraag me – in tegenstelling tot Zoe Strimpel – niet af of ik deze hele problematiek erg, vervelend, of leuk dien te vinden: deze discussie heeft voor mij namelijk weinig met persoonlijke emoties te maken, maar net alles met een patriarchale logica die zelfs – weliswaar op een heel inventieve wijze – binnen het domein van gender- en vrouwenstudies zijn weg heeft gevonden. Zowel de mannelijke, blanke student uit de middenklasse die meent geen enkel belang te hebben bij het volgen van gendergerelateerde vakken, net omdat zijn subjectspositie in onze samenleving gewoonweg nooit bevraagd wordt vanwege diens normativiteit en superioriteit, als de mannelijke potentiële student die uit angst voor homofobe en minachtende uitlatingen maar voor een minder subversief onderzoeksdomein kiest, zijn duidelijk het slachtoffer van dit patriarchale, seksistische en heteronormatieve denken. En deze problematiek is minstens even belangrijk en relevant als die van de onderrepresentatie van vrouwen in de zogezegde ‘minder gefeminiseerde’ academische domeinen. Beide vormen van ondervertegenwoordiging worden namelijk door dezelfde patriarchale culturele logica in stand gehouden – een denken en handelen dat niettemin doorbroken kan worden mits wat verdere bewustwording en feministische reflectie.

Vandaar ook deze volgende slotvraag om de discussie wat te openen: met wat voor concrete acties zouden we tot een beter genderevenwicht kunnen komen in alle academische en wetenschappelijke richtingen en domeinen?

 

Vrouwelijke genitale verminking, een dagelijkse realiteit voor duizenden kinderen

 

Ga even terug met mij, naar je negende levensjaar. Elke dag weer opstaan met een glimlach, weer eens een dag waarin je ten volste kind kan zijn, spelen tot je kleine beentjes het begeven. Elke dag weer een onbeschreven wereld vol met nieuwe prikkels en wonderen. Tot die dag. De dag die alles veranderd. De dag waar heel je familie zo naar uitgekeken heeft. De dag dat je brutaal zal worden verminkt op de meest intieme plaats van je lichaam.

Mijn inleiding zal veel westerlingen shockeren en zelfs walging of afschuw opwekken. Maar voor 140 000 kinderen uit Oost-Afrika is het bovenstaande gedachten-experiment een dagelijkse realiteit. Vele leden van hun samenleving beschouwen deze praktijk zelfs als een zeer prestigieuze en hoogstnoodzakelijke aangelegenheid. Het is een problematiek die nog altijd actueel is en waar wij westerlingen niet graag oor voor hebben gezien het gruwelijke karakter ervan.

Mannen durven neen zeggen tegen geweld op vrouwen

 

 

Hieronder het artikel dat de Standaard vandaag publiceerde over het filmpje dat het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen lanceerde in het kader van de International Day for the Elimination of Violence against Women (25 november). Onderaan vindt u een fragment uit het persbericht van het IGVM, en 'Let's end violence against women', een filmpje dat gemaakt werd door de UN Women PSA.
 

"Het Instituut voor de gelijkheid van mannen en vrouwen zette woensdag een bijtende videoboodschap online, waarin ze het geweld tegen vrouwen aanklagen. Dit gebeurde naar aanleiding van de internationale dag tegen het geweld tegen vrouwen op 25 november. Zes bekende mannen werkten mee aan het initiatief. 

 

In een filmpje van iets minder dan 4 minuten brengen een aantal choquerende scènes de schrijnende problematiek van partnergeweld onder de aandacht. Daarna volgen getuigenissen van Bert Gabriëls, Guy Swinnen, Axl Peleman, Bruno Coppens, Patrick Chaboud en David Hubert. De bekende Belgen leggen uit waarom het volgens hen belangrijk is om de strijd aan te gaan tegen geweld op vrouwen.

'Really Good Careers'. Gelijke kansen?

 

 

 

Belg worden, of de survival of the fittest

De onlangs gestemde verstrengde nationaliteitswet omvat een economisch criterium dat sociaal zwakkeren, en met name vrouwen, discrimineert. Deze onrechtvaardigheid werd aangeklaagd door Eva Brems in een opiniestuk dat we hieronder, met haar zegen, herpubliceren.
 

"Alle Belgen zijn gelijk voor de wet (of dat is althans de bedoeling). Maar om Belg te kunnen worden, is de ene echt wel veel gelijker dan de andere, zegt Eva Brems. De Belgische nationaliteit wordt een heel erg darwinistische bedoening.
 

Het federaal parlement stemt morgen over een nieuwe nationaliteitswet. Er liggen twee wijzigingen voor. De zogeheten ‘naturalisatie’, of nationaliteitsverwerving via het parlement, die nu nog mogelijk is na drie jaar wettig verblijf in het land, wordt een uitzondering. En de ‘snel-Belgprocedure’, of de nationaliteitskeuze, die nu kan zonder voorwaarden na zeven jaar wettig verblijf, wordt gekoppeld aan integratievoorwaarden, die zeer streng zijn voor wie tussen vijf en negen jaar in het land is. Ook voor wie tien jaar of langer wettig in ons land verblijft worden de voorwaarden nog steeds behoorlijk streng.
 

Elles Tournent/Dames Draaien on the road



Uit 'Iron Jawed Angels'

Uit 'Orlando'







Van 19 tot 29 november organiseert Elles Tournent/Dames Draaien een reeks van filmscreeningen in het kader van de ‘Veertiendaagse van de Gelijke Kansen en de Diversiteit'. Hieronder een overzicht van het aanbod:

 

Parler avec elles - Eva Houdová  (19 november om 18u30)

"Doorheen gesprekken tussen grootmoeders, moeders en dochters schetst de film de portretten van 3 migrantenfamilies. De moeders leggen uit wat ze aan hun dochters willen doorgeven en spreken over hun feminisme in het dagelijkse leven. De verhalen, discussies en lachbuien doen de kijker beseffen hoe belangrijk de overlevering tussen generaties is voor het opbouwen van de identiteit."

Tussen Ziel en Zonde #2: Leiderschap en autoriteit

Gesprekken over sekse, macht en religie

Woensdag 21 november 2012 - 19:30
Daarkom | Vlaams-Marokkaans Culturenhuis, Wolvengracht 18, 1000 BrusselMeer informatie over de reeks en reserveren via de website van De Buren:http://www.deburen.eu/nl/programma/detail/tussen-ziel-en-zonde-2-leiderschap-en-autoriteit

 

Terwijl vrouwen stilaan in alle domeinen van het maatschappelijke leven gelijke rechten en toegang hebben verworven, zijn de religieuze instellingen vaak terughoudender op het vlak van gendergelijkheid en zijn er verschillende tradities waar vrouwen nog altijd geen posities innemen in de rol van bijvoorbeeld priester, imam of rabbijn.

 

Hoe zit het vandaag met de rol van vrouwen als leiders binnen hun respectievelijke religieuze gemeenschap? Worden zij aanvaard als religieuze leiders of hebben zij evengoed te maken met fenomenen zoals het ‘glazen plafond'? Afhankelijk van de traditie, zijn officiële titels en machtsposities wel zo relevant of zijn er andere vormen van religieuze beleving en autoriteit? Een panelgesprek met Jürgen Mettepenningen (theoloog KU Leuven), Dr. Floriane Chinsky (eerste vrouwelijke rabbijn in België, synagoge 'Chir Hadach') en Leyla Çakir (eerste vrouwelijke moskeevoorzitster van Nederland en huidig voorzitter van de moslimvrouwenorganisatie Al-Nisa). Nadia Dala (auteur en journalist) modereert de reeks.

Bekijk hier het introductiefilmpje met Julien Klener, Rik Torfs en Özcan Hidir over de (leiders)rol van vrouwen binnen het jodendom, het christendom en de islam:

http://www.deburen.eu/nl/programma/detail/tussen-ziel-en-zonde-2-leiderschap-en-autoriteit#filmpje

Meer over de reeks 'Tussen Ziel en Zonde'

God is terug! En vooral vrouwen lijken erdoor bekoord. Door de migratie, de toenemende culturele diversiteit alsook een groeiende belangstelling voor godsdienst en spiritualiteit is religie meer dan ooit voorwerp van maatschappelijk debat. Kwesties zoals de hoofddoek en de niqab wekken heel wat beroering en hebben alles te maken met vragen rond de rol van godsdienst in de publieke sfeer, maar ook de positie van de vrouw en normen rond haar lichaam en seksualiteit.

 

Dit najaar organiseren MANA, ella en deBuren een driedelige reeks rond de relatie tussen religie, seksualiteit en de positie van de vrouw in de maatschappij. In deze reeks zullen deskundigen op basis van hun onderzoek, ervaring of positie vertellen en debatteren over thema’s als het vrouwelijk lichaam en seksualiteit, leiderschap en autoriteit en de scheiding der seksen, in de religie maar ook daarbuiten in de seculiere samenleving.

Ook in deze reeks (zie de website voor verder informatie):

• Tussen Ziel en Zonde #1: Het vrouwelijk lichaam en seksualiteit
• Tussen Ziel en Zonde #3: De scheiding der seksen, onderdrukkend of bevrijdend?

Voor een verslag van "Tussen Ziel en Zonde #1: Het vrouwelijk lichaam en seksualiteit", door Evelien Geerts op Kifkif, 23 oktober 2012:

http://www.kifkif.be/actua/tussen-ziel-en-zonde-1-het-vrouwelijke-lichaam-en-seksualiteit-gesprekken-over-sekse-macht-en-

Organisatie: MANA, ella en deBuren i.s.m. Daarkom

Feministische kunst (ArtFem.TV)

 

 

 

ArtFem.TV: Feminist Artistic Subversion and Infiltration of a Male Net Culture

 

July 27, 2010 by ArtFem.TV

"ArtFem.TV is an online television programming presenting Art and Feminism. The aim of ArtFem.TV is to foster Women in the Arts, their art works and projects, to create an international online television screen for the creativity, images and voices of Women. [Een overzicht van enkele  kunstenaars die bij ArtFem.TV aan bod komen, vind je hier] ArtFem.TV is a non-profit artist-run ITV and media art portal about Art and Feminism founded by Evelin Stermitz in the year 2008.

ArtFem.TV in Context of Art and Feminism
 

Feminism and feminist art finally came to the forefront as a public debate during the times of various political and liberation struggles in the late 1960s, spurring a discourse to rethink the position of women in our society. Women were encouraged to act and react publicly, and art, as a primarily public issue, became a strong vehicle for this discourse. One of the main questions was […] what makes women artists and their art different from male artists. This was a main discourse in the United States, Great Britain and Germany, which has spread over to many other cultures since the 1970s. Women reflected upon the patriarchal social system, in history, in art history and in current affairs. It was a great benefit for later developments and changes, although it was a big struggle. Feminist art cannot be understood apart from this struggle. […] The term ‘feminism’ in connection with art should be used in the sense of understanding art works by way of a female perspective, which, while not excluding the struggle, is more concerned with creating a recognition of a female position, in either counterpart or rather subject position. This position is a critical engagement with gender issues and views art as a socio-political matter.

Kinderen, een verhaal van gedeelde verantwoordelijkheden

Ouder worden, het doet wat met een mens. Een hele nieuwe wereld gaat open voor zij die ervoor kiezen hun leven te verrijken door een nieuw gezicht in huis te halen. Maar ouderschap brengt ook enorme verantwoordelijkheden met zich mee. En spijtig genoeg durft het schoentje wel eens te knellen bij het opnemen van deze verantwoordelijkheden.

Maar al te vaak wordt er als vanzelfsprekend vanuit gegaan dat moeders verantwoordelijk zijn voor de opvoeding en zorg van hun kroost. Een cultureel verankerd misverstand dat maar al te vaak nefaste gevolgen heeft voor zowel de levenskwaliteit als de professionele mogelijkheden van haar grootste slachtoffers.

Een misverstand dat, spijtig genoeg, door haar biologische oorsprong moeilijk uit de wereld te helpen is. Zo is de link tussen zwangerschap en hoofdouderschap snel gelegd. De beperktere, al dan niet ontbrekende, viscerale binding die vaders ervaren tijdens de zwangerschap zorgt er vaak voor dat zij zich vanaf de bevruchting minder betrokken beginnen te voelen bij de zorg voor hun kind . Een verminderde betrokkenheid die naarmate de tijd vordert steeds gevaarlijker wordt indien ze niet wordt gecompenseerd. De moderne psychologie leert ons namelijk dat deze ouderlijke betrokkenheid van vitaal belang is voor het ontwikkelingsproces van een kind.

Het is duidelijk dat aan deze onrechtvaardigheid, die zowel vrouwen, kinderen als mannen treft, iets gedaan moet worden. Een stap in de goede richting zou alvast het uitbreiden van het vaderschapsverlof zijn. Deze uitbreiding zou een hele reeks van voordelige effecten hebben. Eerst van al zou de samenleving duidelijk erkennen dat vaders en moeder gelijke verantwoordelijkheden dragen bij de zorg voor hun kinderen. Ook zou het ervoor zorgen dat vaders hun, door de zwangerschap opgelopen, achterstand op vlak van betrokkenheid kunnen inhalen en de ouderrol diepgaander beleven. Bijgevolg zouden ze op lange termijn sneller geneigd zijn een voor het kind voordeligere rol binnen het gezin, of zelfs het hoofdouderschap, op te nemen. Hetgeen op zijn beurt dan weer een grote bijdrage zou leveren aan het openbreken van het taboe rond huisvaders.

Maar de belangrijkste vooruitgang die dergelijke maatregelen zouden kunnen realiseren is ongetwijfeld de opwaardering van de maatschappelijke positie van de vrouw. Op een arbeidsmarkt waar ouderschap voor beide geslachten een evenwaardige potentiële kost heeft, vervallen veel van de economische argumenten om bij aanwerving te discrimineren op basis van geslacht. Het rechttrekken van de genderbalans in het hoofdouderschap zou vrouwen ook meer vrijheid geven om al dan niet een carrière uit te bouwen.

Een transitie naar een wereld waar beide ouders gelijke verantwoordelijkheid dragen bij de zorg en opvoeding van hun kroost is dus niet enkel broodnodig, maar komt ook de maatschappij in haar geheel ten goede.

Voor meer informatie over de huidige wetgeving rond vaderschapsverlof, zie onderstaande links:

http://www.werk.belgie.be/defaultTab.aspx?id=554

http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+IM-PRESS+20100209IPR68656+0+DOC+XML+V0//NL

This is my home now: een documentaire van Saddie Choua

 

"Saddie Choua’s new documentary "This is my home now", produced by the EWL [European Women's Lobby] and the European Network of Migrant Women is now out on DVD.

Saddie Choua’s latest film follows the stories of three women of migrant background living in  Europe. While struggling for their equal rights, these women, like so many others, enrich their host communities in myriad ways. Anna is a gender researcher and poet of Russian background who owns a hotel in Lefkara, Cyprus. Dil from Sri Lanka is a successful stand-up comedian, journalist and radio host as well as an active voice for equality and the rights of migrants and queers in Ireland. Sophie from Tunisia runs a beauty salon and social institute in Marseille, France, an empowering meeting place for women from different backgrounds. The stories of Anna, Dil and Sophie break from stereotypes of migrant women and give a face and a voice to the increasing number of women of migrant background in Europe, rarely seen or heard.

 

Watch the trailer here. You can order the DVD by filling in the order form below and returning it to the EWL. If you plan on organising a screening, please inform us! (press kit and posters are available upon request)."

 

Feminist Review: Call for Papers - Revolution

 

De academische reflecties op hedendaagse politieke en sociale transities en revoluties zijn in de maak, zo ook de feministische analyses. Een voorbeeld is het bekende tijdschrift Feminist Review, dat een oproep voor artikels heeft verspreid voor een aankomend themanummer getiteld 'Revolutions'.

Het themanummer wil specifiek de vraag stellen naar revoluties en gender. Interessant daarbij is dat de gastredacteuren het concept revolutie zelf ook aan analyse willen onderwerpen: wat verstaan we onder 'revolutie', en hoe stelt dit ons in staat om bepaalde gebeurtenissen al dan niet in kaart te brengen, te analyseren en te begrijpen? Hoe kunnen we revoluties en transformaties op het vlak van gender verhoudingen leren begrijpen op het relationeel vlak - in termen van fantasieen, verlangens, strategieen en praktijken?

Revolution: call for articles and open space pieces for Feminist Review, special issue, no. 106, February 2014.

"Revolutions as a deliberately open special issue title references revolution as a phenomenon, social movement or form of transformation both contemporarily and historically. The editors are particularly interested in highlighting the difference it makes to the theory or practice of revolution to consider gender, or to gender to consider ‘revolution’. We want to ask not so much ‘what about the women?’ (although this remains an important question), but ‘what kind of revolution can or cannot attend to gender relations?’ The title also references changes that might be made in the world that might not usually be thought of as revolutionary, and our plural form revolutions stresses both different forms (including counterrevolution) and the effects of and contests within revolutionary practices. Where does activism end and revolution begin? How might that distinction itself be gendered?

In this special issue, we hope to explore the gendered nature of revolutions of a variety of kinds, some but not all of which might also be called feminist, and to situate the question of revolutions in historical and cultural context, making it a question rather than a presumption: revolutions? Revolutions as a term has a further openness that may not reference recent or past social movements, even where contested. It may refer to the transformation or return (in altered form) of ideas, to the phrase that ‘what goes around comes around’. In this sense our pluralisation resists an easy periodisation of revolution as well as the assumption that we already know what a revolution is when we see one, what makes a revolution gendered or feminist, or who its proper subject is. Revolution is always a relationship, always one with actors who exchange fantasies and desires as well as strategies and practices."

Zie voor verder informatie over deze call for papers de website van het tijdschrift:
http://www.palgrave-journals.com/fr/index.html

How the Feminist Revolution Wasn't Completed

12 juli 2008, cartoon door Barry Deutsch. Bron: http://leftycartoons.com/how-the-feminist-revolution-wasnt-completed/

Deze zondag: 41ste Vrouwendag Oostende: Hoogtijd!

Vrouwen, mannen en kinderen: iedereen is van harte welkom op 11 november in het Casino Kursaal van Oostende (Monacoplein) vanaf 10.30u. Inkom: 7 euro (5 euro met korting), kinderen gratis. Gratis kinderopvang met animatie voor de leeftijd van 3 tot 10 jaar. Kursaal Oostende is vlot bereikbaar met het openbaar vervoer. Vanaf het station is het een tiental minuten wandelen. Een routebeschrijving is te vinden op www.vrouwendag.be of mail naar: vrouwendag@amazone.be. Op de website kun je jezelf opgeven als vrijwilliger. Ook vind je er het volledige programma en de visietekst.

In het kader van de Nationale Vrouwendag op 11/11 in het Kursaal Oostende worden ook enkele randactiviteiten georganiseerd: film, tentoonstelling, lezing,…

Op 9/11 om 20.00 uur is schrijfster en antropologe Marita De Sterck te gast in de bibliotheek Krisd Lambert, Wellingtonstraat 7, Oostende. In het kader van Vrouwendag geeft ze een lezing over Beest in bed en Stoute meisjes overal. Verwacht jullie niet aan het suikergoed van Disney, maar aan de rauwe energie van de oorspronkelijke volkssprookjes. De toegang is gratis, reserveer een plekje via 059 29 51 51 of bibliotheek@oostende.be

Op de vooravond van Nationale Vrouwendag – zaterdag 10 november – wordt een film van de Libanese vrouwelijke regisseur Nadine Labaki vertoond.

De Nationale Vrouwendag is een organisatie van het VOK (Vrouwen Overleg Komitee) i.s.m. Gelijke Kansen in Vlaanderen, de stad Oostende en de provincie West-Vlaanderen. De eerste aflevering van 'Who's Afraid of the F-Word' maakt deel uit van de Nationale Vrouwendag en is een organisatie van VOK en deBuren i.s.m. Gelijke Kansen in Vlaanderen . 

JUST FOOD: Bioethics, Gender, and the Ethics of Eating (call for papers)

 

"Western ethics rarely makes eating a main theme. Food belongs to the often invisible domain of women’s labor. While obesity, malnourishment, and lack of access to clean water are regularly cited as global factors in mortality and morbidity, bioethics, even feminist bioethics, gives little attention to culinary practices, water rights, or agricultural policy or to their effects on the status of women and the health of communities.

What and how we eat determines not only our health, but also our relation to other animals, the forms of social life, the gender division of labor, and the integrity of the environment. If hunger is the hallmark of poverty, obesity and obesity-related diseases are ironically afflicting the poor at alarming rates. Hunger also attends war, violence, and catastrophic environmental events; thus, thinking ethically about food engages issues of war and peace, as well as calling into question the global dependence on fossil fuels. Food can reflect social inequity or economic independence and social justice. It can preserve cultural integrity or yield to the homogenizing force of global capital. Food encompasses the full range of issues arising at the intersection of health and justice.

Bruggen bouwen deel 2 - leesmateriaal rond feminisme en transinclusie

De feministische groep FEL wil een steentje bijdragen aan een feminisme dat doordacht is en transinclusief. Op de website staat een lijst met heel interessante artikels rond feminisme en transinclusie.

Zie ook het artikel op deze blog, Building bridges – radical feminism and trans*

Herinnering: Brainstorm week van het feminisme van DeWeMo!

Voor de week van het andere f-woord: feminisme
zijn we op zoek naar enthousiaste medewerkers die artikels willen schrijven en foto- of videoreportages willen realiseren. Ook vrijwilligers die willen meedenken en tips kunnen geven zijn meer dan welkom.

Seksisme op straat, op de festivalweide, op de werkvloer en in de media komt wereldwijd voor en wordt uitgelokt door verschillende individuen, ongeacht hun culturele achtergrond of sociale status. Seksuele intimidatie is geen moslimprobleem, gendernormering is terug in de opmars en in België is één op vijf vrouwen slachtoffer van seksueel geweld. In één geval op 5 is de partner de dader.

Hoogtijd dus voor de week van het feminisme.
In de aanloop van de Internationale Vrouwendag op 8 maart wil DewereldMorgen.be een week lang artikels publiceren over feminisme (zijn feministes oudere, mannenhatende, altijd klagende, tuinbroekvrouwen; wie zijn de feministische rolmodellen van vandaag??), seksuele intimidatie en geweld, gendernormering, best practices om de genderkloof te dichten, enz? Een aantal sterke artikels zullen we ook publiceren in een éénmalige editie van het 'andere (vrouwen)magazine'.

Wil je ons daarbij helpen, laat dan snel iets weten. Het eerste brainstormmoment vindt plaats op donderdagavond 8/11, om 19:30 in de Vooruit, te Gent.

greet@dewereldmorgen.be

Degressiviteit van werkloosheidsuitkeringen vergroot bestaansonzekerheid van veel vrouwen

Persmededeling feministisch sociaal-economisch platform 30/10/2012

Op 1 november treedt de versnelde degressiviteit van de werkloosheidsuitkeringen in werking. De impact van de daling van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd is heel reëel voor diverse groepen werklozen. In de tweede periode van de werkloosheid dalen de uitkeringen sterker en sneller dan voorheen. Vrouwen worden hierdoor om meerdere redenen getroffen.

De snellere overgang naar het forfaitaire bedrag raakt werkloze alleenstaande moeders met kinderen ten laste hard. Zij stranden nu nog sneller op 1090 euro per maand. Dat is ver onder de Europese armoedegrens (van 1300 euro voor iemand met één kind ten laste). Een verdere verarming van mensen die het al niet makkelijk hebben. En hoe dieper de armoede, hoe moeilijker het is om eruit te raken en werk te vinden. Nochtans staat deze ingreep in de werkloosheidsvergoedingen in het regeerakkoord in de rubriek 'tewerkstelling bevorderen'.

Feminisme & transitie – hoogtijd voor een andere wereld

Geïnspireerd op de Vrouwendag 2012 stellen we de komende maanden* het thema 'transitie' centraal. Transitie houdt kort gezegd de overgang in naar een meer rechtvaardige wereld. Zowel op menselijk als op ecologisch vlak gaat de wereld momenteel een steeds vreemdere richting uit. De organisatie van de maatschappij steunt op sociale ongelijkheden en is desastreus voor klimaat en leefmilieu. Crisissen volgen elkaar op. Herverdeling op tal van vlakken dringt zich op en vormt tegelijk een geweldige uitdaging: welke toekomst willen we, welke feministische alternatieven zien we, welke strategieën zijn nodig én realiseerbaar om tot een betere wereld te komen?